Half-Life: Alyx یک بازی اول شخص شوتر است، این بازی همچنین با دوربین‌های واقعیت مجازی قابل بازی
است، این بازی تک نفره است و در تاریخ مارس 2020 برای کامپیوتر منتشر خواهد شد، برای تجربه‌ی این بازی
شما باید تجهیزاتی که بازی از شما می‌خواهد را داشته باشید.
شاید بتوان گفت که لقب بزرگترین بازی سال 2020 را می‌توان به بازی Cyberpunk داد، این بازی در سبک اول
شخص شوتر و RPG ساخته شده است، لازم به ذکر است که در این بازی نیز کیانو ریوز بازی کرده است. سازنده‌ی
این بازی CD Projekt است، CD Projekt سازنده‌ی بازی محبوب Witcher 3 می‌باشد، در ابتدای بازی شما
شخصیت خود را انتخاب می‌کنید و می‌توانید آن را شخصی سازی کنید، نکته‌ی فابل توجه این بازی این است که تمام
تصمیماتی که در این بازی می‌گیرید، در داستان بازی تاثیر گزار خواهد بود.
سازنده و انتشار: اکتیویژن، اکتیویژن بلیزارد، نوکیا، تنسنت، بیشتر
سال انتشار: ۲۰۰۳
سبک:شوتر اول شخص
نمره متاکریتیک:93
داستان بازی، از جایی آغاز می‌شود که گروهی از سرباز‌ها با حضور نیرویی از CIA به اسم الکس، به منطقه‌ای نفوذ
می‌کنند تا گاز‌های شیمیایی کشنده‌ای را که در آن نگه‌داری می‌شوند به‌دست بیاورند. اما این حمله با ورود دشمنانی
ناشناس ناکام می‌ماند و گاز‌ها هم به‌دست آن نیرو‌ها می‌افتند. در ادامه فرمانده نیرو‌های آمریکایی، از یک چهره آشنا و
بسیار محبوب یعنی کاپیتان پرایس خودمان برای پیدا کردن این گاز‌های کشنده که تهدیدی جدی به‌حساب می‌آیند، کمک
می‌خواهد و از اینجا به بعد شاهد آغاز رسمی ماجراهای داستانی بازی هستیم. اما اجازه بدهید جزییات بیشتر داستان را
برای‌تان لو ندهم و به‌جای آن، بیشتر به بررسی کیفیت این بخش از بازی بپردازیم. چیزی که بیشتر از همه در مورد
کمپین داستانی مدرن وارفر دوست داشتم، روایتی تاریک و واقع‌گرایانه از جنگ است که در آن شاهد هستیم. راستش
را بخواهید، بازی‌های شوتر جنگی خیلی راحت می‌توانند درگیر کلیشه‌های نبرد خیر و شری شوند که بارها و بارها
در بازی‌ها و فیلم‌های مختلفی آن را دیده‌ایم و همیشه یک جناح خیر با یک جناح تاریک و شر روبه‌رو می‌شود و نتیجه
نهایی هم که از همان ابتدا قابل حدس است. اما خب مدرن وارفر، تلاش خیلی زیادی کرده تا بتواند از این کلیشه‌ها،
فاصله بگیرد و به‌جای آن نشان بدهد که در یک جنگ بی‌رحم که فاصله بین مرگ و زندگی در آن به اندازه مدت زمان
لازم برای شلیک یک گلوله است، هیچ‌کس معصوم و عاری از گناه نیست و در مواقع لازم همه برای بقا، باید روی
یک سری اصول اخلاقی پا بگذارند.
درست است که آخرین بازی منتشر‌شده از بلیزارد یعنی ریمستر WarCraft 3 با مشکلات عجیبی که از این شرکت
بعید بود منتشر شد، ولی هنوز هم نمی‌توان منکر این شد که بلیزارد یکی از بزرگترین نام‌ها در دنیای بازی‌های
ویدیویی است و به همین دلیل هم وقتی که آن‌ها تصمیم گرفتند تا سراغ یک بازی شوتر اول‌شخص آنلاین بروند
همگی انتظار تجربه‌ای موفق را داشتیم. نتیجه این ماجراجویی بلیزارد، چیزی نبود جز Overwatch که در سال
۲۰۱۵ منتشر شد و هنوز هم افراد زیادی ساعت‌های طولانی را صرف تجربه حالت‌های مختلف این بازی در نقشه‌های
متنوع آن می‌کنند. لیزارد در گذشته هم برای بازی‌های دیگر خودش، دنیا‌های پرجزییاتی خلق کرده و خب این مورد
در رابطه با اورواچ هم صدق می‌کند؛ به طوریکه قهرمان‌های بازی هرکدام دارای پس‌زمینه داستانی خاص خودشان
هستند و بلیزارد با ساخت انیمیشن‌های کوتاهی مخصوص هرکدام از آن‌ها، اقدام به معرفی‌شان کرده است. همچنین در
طول این سال‌های پس از انتشار، تعداد زیادی نقشه و قهرمان جدید هم به بازی اضافه شده که تجربه آن را حتی بیشتر
از روز‌های اول ارزشمند می‌کنند. اورواچ که در سال انتشار به‌عنوان بهترین بازی سال در جوایز گیم آواردز هم
انتخاب شد، بی‌شک یکی از بهترین بازی های شوتر پلی استیشن 4 به‌حساب می‌آید که هنوز هم می‌توانید با خیال
راحت از شلوغ بودن سرور‌هایش به سراغ آن بروید و از تجربه یک شوتر اول‌شخص در محیط‌هایی شدیدا چشم‌نواز و
با شخصیت‌هایی بسیار دوست‌داشتنی، لذت ببرید.
قبلا در حین صحبت از ایپکس، به کیفیت بالای بازی‌های ریسپاون اینترتینمنت در نسل هشتم اشاره کردیم و خب یکی
دیگر از بازی‌های جذاب و واقعا مفرح این استودیو، تایتان‌فال ۲ بود که روی پلتفرم‌های مختلفی از جمله کنسول سونی
قابل بازی است و بی‌شک یکی از بهترین بازی های اکشن پلی استیشن 4 هم به‌حساب می‌آید. در حالی که نسخه اول
تایتان‌فال هم بازی خوبی بود، ولی در نسخه دوم ریسپاون تقریبا در تمام جنبه‌ها یک جهش و پیشرفت عالی را رقم زد.
از یک طرف، شاهد بخش داستانی بودیم که با توجه به ماهیت چندنفره نسخه اول، کسی انتظار خیلی بالایی از آن
نداشت ولی تجربه نهایی واقعا فراتر از حد انتظار بود. به‌تصویر کشیدن بسیار خوب رابطه بین تایتان و خلبانش و
همینطور طراحی مراحل با‌کیفیت تجربه داستانی خیلی خوبی در تایتان‌فال ۲ در اختیار شما می‌گذارند. از طرف دیگر
بخش چندنفره بازی هم شدیدا جذاب، سریع و نفس‌گیر است و چه وقتی که سوار بر یک تایتان در حال تکه‌پاره کردن
بقیه هستید و چه زمانی که هدایت یک انسان را برعهده دارید، مبارزات سریع بازی نظرتان را جلب می‌کند. هرچند
چند سالی از انتشار تایتان‌فال ۲ می‌گذرد، ولی هنوز هم گرافیک بازی آنقدر خوب است که ارزش خرید بالایی داشته
باشد.
یکی از استودیو‌هایی که انصافا اوقات خیلی خوبی در نسل هشتم برای‌مان رقم زد، استودیو
ریسپان اینترتینمنت بود که یکی از بهترین بازی‌هایش یعنی Apex: Legends در رتبه ۳۵ از
لیست بهترین بازی های پلی استیشن 4 قرار می‌گیرد. این بازی رایگان، در زمان اوج بازی‌های
بتل رویال منتشر شد و هرچند خیلی‌ها به لطف سر و صدای کم آن قبل از عرضه فکر می‌کردند
که قرار است صرفا تجربه‌ای برای سود بردن EA از بازار این بازی‌ها باشد، ولی در نهایت نشان
داد که تجربه ارزشمندی در بین بازی‌های این سبک است و خلاقیت‌های خاص خودش را دارد.
یکی از مواردی که ریسپان به‌خوبی در ایپکس به آن توجه داشته، خلق دنیای منحصر‌به‌فرد با
کاراکترهایی است که هرکدام ویژگی‌های خاص خودشان را دارند. بازیکنانی که به چنین
بازی‌هایی علاقه دارند، قطعا می‌دانند که چنین ویژگی چقدر در آن اهمیت دارد. از طرف دیگر
ریسپان با پشتوانه و تجربه خوبی که در خلق بازی‌های شوتر دارد، گان‌پلی جذابی هم در
ایپکس ارائه می‌کند و تمام این‌ها در کنار این مزیت که بازی تجربه‌ای رایگان است، آن را به اثری
ارزشمند برای تجربه و یک بازی رایگان پلی استیشن 4 عالی تبدیل می‌کنند.
بدون هیچ اغراقی، بتلفیلد ۱ قطعا یکی از بهترین بازی‌های شوتری بود که در نسل هشتم
منتشر شد. وقتی که دایس و الکترونیک آرتز بازی را معرفی کردند، خیلی از طرفداران نگران این
بودند که به سبب اینکه جنگ جهانی اول در گذشته نسبتا دور اتفاق افتاده، بازی آن هیجان
جنگ‌های به نسبت مدرن‌تر را نداشته باشد. ولی خب پس از انتشار بازی، دایس نشان داد که
قضاوت خیلی‌هایمان از این دوره تاریخ اشتباه بوده و از قضا، همین جدید بودن به‌تصویر کشیدن
چنین بازه‌ای در بازی‌های ویدیویی خود تبدیل به یکی از ویژگی‌های مثبت بازی شد. درست
است که بتلفیلد ۱ بخش داستانی خیلی فوق‌العاده‌ای ندارد و با وجود روایت داستانی با
محوریت شخصیت‌های مختلف آن را بیشتر باید مقدمه‌ای برای یاد گرفتن اصول بخش چندنفره
و تجربه‌ای نهایتا قابل قبول بدانیم، ولی جادوی اصلی بتلفیلد ۱ در بخش چندنفره واقعا جذاب
آن رخ داد؛ بخشی که به لطف حالت‌های بازی متنوع، نقشه‌های زیاد که انصافا هم اکثرا
طراحی بسیار خوبی داشتند، تنوع قابل قبول سلاح‌ها و همینطور کلاس‌های بازی مختلف که
باعث می‌شدند هر بازیکنی با هر سبک بازی چیزی برای دوست داشتن در این تجربه چندنفره
داشته باشد، واقعا ارزشمند بود. شاید این روز‌ها سرور‌های بازی آن تعدادِ زیاد بازیکنان قبل را
نداشته باشند که دلیل آن هم منتشر شدن بازی‌های جدیدتر است، ولی این دلیل نمی‌شود
که بتلفیلد ۱ را در بین بهترین بازی های PS4 از قلم بی‌اندازیم.
🎮دنیای بازی های رایانه ای و پلی استیشن🎮
.